Şimdiden başka zaman yoktu ancak bugünü hayal edecek kadar aklı olanlar yarının sahibi olamazdı...

Babam esasen çiftçidir.Adamızdaki en iyi çiftçi.Daha önce hiç yetiştirmediği bir sebze yada meyvenin, kısaca topraktan yetişen her şeyin, olgunluğa ulaşabilmesi için neye, ne kadar ve ne zaman ihtiyacı olduğunu çok iyi bilir.

Annemse pişirmenin önemi ve teknikleri konusunda uzmandır.

Ben ise onlar için ekşi bir elmayım. Aşısı tutmamış, pişmek bilmeyen, asi.

Baba'ma mektup:

Kötü insan olmak istiyorum. Çok kötü bir insan olmak istiyorum hem de Baba, yaptığım hiçbir iyilik akıllardan çıkmayacak kadar kötü bir insan olmak! İyi insan yoktur zaten Baba, unutma! Sen söyledin... Sadece henüz sana kötülük yapmamış insanlar vardır. Güven denen hissin bir adım ötesi sevgi, sevgi denen illet lanetlenmenin ta kendisi Baba, hatırla. Bencilliklerden hep sevilmelerim, okşanmalarım, soyunmalarım, geçtiğim duraklar… Kendilerine iyi geldiğim için bu eylemlerin başrolündeyim ve sonrasında gözyaşlarının tuzlu tadı yakacak yanaklarını...

Çok bedeller ödedim ben böyle olmak için Baba. Kaç yüz kimyasal yutmak, kaç kilo uyuşturucu içmek zorunda kaldım. Ters giydim gömlekleri, akıl hastanesinin morgunda kaç insanın ellerini tuttum buz gibi, bileklerimi kesemesem de umutlarımı kestim, kaç ihanetle seviştim, çamurlu sokaklarımın karanlık çıkmazında kaç insanla dövüştüm ve tüm acıları tattım Baba. Ve sonra, hepsine alıştım, kahkaha attım!

Güvenmeden yaşayamazsın Baba, unutma. Sonra seversin çok. Bencilliklerin hazzında geçici mutlulukların başkenti olur bedenin. Ama değmeyecek güvendiklerin, güvendiklerin seni ayağa kaldırmak için değil ilk fırsatta itmek için arkanda. Fakat itilmeye alıştıktan sonra düşmek ve kalkmak bu dünyada en kolay olan şeydir unutma!

Sen sadece bu asi kızının, ekşi elmanın yanında ol olur mu Baba? Kesme ağacımı, tutunacak dal bırak bana.